De politiek heeft tot doel het gemeenschappelijke, publieke leven te dienen in staat en maatschappij. Daartoe stelt ze regels en wetten en voorschriften op, die dat bewerkstelligen en waarborgen.
Vervolgens zorgt ze voor veiligheid en leefbaarheid in de publieke ruimte.
Om in die publieke instanties – overheden, regeringen, lokaal, regionaal, landelijk, internationaal – te kunnen dienen en werken, zijn er politieke partijen opgericht. Mensen, die bekwaam zijn in het regeren, leiding geven, bestuurlijk inzicht hebben, kennis van recht en wetgeving, en zich daarvoor in de praktijk in willen zetten.
Daartoe beschikken ze over middelen en mogelijkheden om tot de juiste doelstelling te komen.
Nu staat echter ook de politiek niet los van de levende God. Integendeel, God heeft na de zondeval mensen ertoe geroepen om te regeren, vanwege de zondeval. God heeft hen ertoe geroepen te regeren in recht en gerechtigheid en waarheid, overeenkomstig Zijn Woord, de Bijbel. En daarbij – gezien Genesis 3:15: de moederbelofte – móet barmhartigheid een wezenlijk onderdeel vormen, ja, móeten al de handelingen en wetgevingen daarmee doortrokken zijn.
Nu blijkt in de praktijk sinds de zondeval, dat de mens van nature zó hoogmoedig is en zó hooghartig en zó begerig naar macht en invloed, dat BARMHARTIGHEID een nagenoeg afwezige deugd is. Want welke politieke partij of groepering we ook nemen, ze wordt vertegenwoordigd en is belichaamd door: mensen; mensen, die zelf zó behept zijn met hoogmoed, eerzucht, hooghartigheid, hebzucht. En uiteindelijk moeten die mensen ervoor zorgen – in woord en daad – dat de politieke vlag het politieke schip dekt.
Nu zijn er veel politieke richtingen, daarin onderscheiden ideologieën. Hoe we het ook wenden of keren, telkens blijkt weer, dat al die richtingen in al haar politieke uitwerkingen er niet of nauwelijks aan ontkomen om meegesleurd te worden in de maalstroom van het behartigen en verdedigen van de belangen van het eigen IK en ook van de eigen groep, achterban.
Dan blijkt vervolgens, dat nagenoeg alle politieke redevoeringen, alle politieke doelstellingen, hoe mooi verwoord, hoe geraffineerd in elkaar gezet, hoe gewiekst en geslepen en ‘overtuigend’ gebracht, nauwelijks iets toevoegen. De praktijk leert van dag tot dag, dat de inkt nauwelijks is opgedroogd, het stemgeluid nauwelijks is verklonken, of men gaat inhoudelijk al weer bijstellen. Beloften worden ontkracht, toezeggingen worden ontmanteld, waar een hard ‘nee’ tegen klonk wordt bedekt toegelaten, enz. Pragmatisme regeert.
Het wordt bedekt met ‘politiek spel’. Er moeten nu eenmaal compromissen gesloten worden om tot een accoord te komen. En wie daarin blijft staan op eigen standpunten – hoe goed en fundamenteel ook – helaas, die wordt buiten gesloten, die mag hoogstens nog aanwezig zijn, een vraag stellen.
De praktijk leert, dat in dat ‘politieke spel’ geen enkel onderwerp uitgezonderd, vrijgesteld is. Nee, ook fundamentele zaken als abortus, euthanasie, homofilie, ze worden door de hoogmoedige mens tot onderwerp van discussie. Een standvastig NEE daartegen inzake toelaten, gedogen, (financieel) ondersteunen, wordt radicaal verworpen. En zó regeert niét de levende God – de grote Opdrachtgever! – maar de hoogmoedige, eigenwillige mèns.
En daardoor en daarmee regeren ook niét de door God gebóden recht en gerechtigheid en waarheid – doortrokken met gepaste barmhartigheid! – maar de kille, zakelijke, onbarmhartige eigenwilligheid en privébelangetjes van dit moment. Hoe de mens ook tracht dit te verbloemen, de praktijk leert en bewijst het van dag tot dag, bedekt, openlijk.
Niet dat dit moet verbazen. Immers, de geschiedenis leert – nationaal, internationaal – dat ideologieën altijd los staan van Gods Woord, Gods geboden. Ja, willens en wetens verwerpen ze het gebóden recht en de gebóden gerechtigheid en waarheid, en háten ze de gebóden barmhartigheid. Ze willen niet anders, ze kunnen niet anders, daar ze hun natuurlijke zòndige aard móeten volgen. En die geaardheid is doordrenkt met leugen, IKKE, hebben, hier, nu. En zó ook de politieke uitwerking en invulling en praktijk.
Om één (sprekend) voorbeeld te noemen: de rechtspraak. Telkens weer zien en horen we, dat ernstige misdrijven ‘bestraft’ worden met relatief kleine straffen, terwijl daarnaast kleine overtredingen afgestraft worden met een mate, die alle voorstelling en verhouding mist. De politiek bepaalt daartoe de wetgeving. De politiek bepaalt daartoe de handhaving. De politiek wijst daartoe de geëigende middelen aan met de daartoe benodigde bevoegdheden. Of ze bindt in toegestane bevoegdheden zó, dat niemand meer onder de indruk is. En of er na het ene misdrijf een stille tocht georganiseerd wordt, of er na een ander delict ‘geschokt’ wordt gereageerd, de politiek WEIGERT! gerechtvaardigde bevoegdheden toe te staan of te gebieden. De grote drogreden: dan krijgen we nog meer heibel!
Hoezeer Gods Woord ervan getuigt, dat de mens van nature door en door verdorven ìs in en door de zonde, heeft de mens het zichzelf tussen de oren gezèt, dat de mens van nature ‘goed’ is. En de geschiedenis??? Juist, het wordt altijd terug ‘vertaald’ naar: omstandigheden, opvoeding, karakter, slechte vrienden, omgeving, de maatschappij. Het kàn ook niet, luisteren en gehoorzamen naar God, Zijn Woord. Het zou immers eigen verdorvenheid erkennen en bùiten eigen redenering en inzicht de juiste oplossingen erkennen en volgen. Maar dat wil de mens vanuit zichzelf nooit!
En zó geredeneerd proberen we samen verder te komen en vooruit te komen en nieuwe resultaten te behalen en … Maar op ònze manier, met ònze redeneringen, naar ònze maatstaven, met ònze middelen. Hoe leert de geschiedenis, dat de houdbaarheid en zekerheid en duurzaamheid van àl die ‘ònze’ even vast zijn als drijfzand, lucht. De mens WIL NIET ZIEN EN NIET HOREN EN NIET WETEN, EN DAAROM NIET LUISTEREN! De Farao was gewoon mens, zie inleiding.
Wat zegt u? Ben ik aan het doemdenken? Sta ik buiten de werkelijkheid? Leef ik in een schijnwereld?
Doe Gods Woord open en lees, en leer, en luister. Want dan mag ik zien, dat Gods oordelen over de wereld komen en gaan, dan hier, dan daar. Dan treft het dat volk, dan deze natie. Dan is er die orkaan, dan deze droogte, dan die overstroming, dan deze hittegolf of koudegolf. Dan zijn er daar spanningen, dan hier oorlogen, onlusten, revoluties, staatsgrepen. DE HEERE ZET ZE, PLAATST ZE, TOT ONDERWIJZING, ALS OPROEP TOT BEKERING, OOK TOT (voorlopige) BESTRAFFING EN OORDEEL.
Hij plaatste immers Zijn onmetelijke BARMHARTIGHEID in Genesis 3:15! En vervolgens ziet Hij, dat de mens de gebóden barmhartigheid háát! Die oproep tot bekering is er nòg, voor betrokkenen, voor toeschouwers, dichtbij, veraf. Oordelen, zó machtig en indrukwekkend, met zulke grote gevolgen, nationaal, internationaal. God werkt soeverein heen naar het grote gericht, het grote oordeel, dat kòmt! Omdat Hij, de levende God het zegt. Niemand ontkomt daaraan.
Leert de mens ervan, bekeert ze zich massaal, van harte? Zie de geschiedenis: de mens háást zich om af te wijken, háást zich tot eigenwilligheid. De mens wìl niet!
Dan zien we in de politiek – lokaal, nationaal, internationaal – dat de mèns, zijn belangetjes, zijn willetjes, zijn redenerinkjes, centraal staan en behartigd worden. En terwille van het ‘samen’ verder komen, zien we veel, heel veel, van elkaar door de vingers, dan op dit terrein, dan op dat gebied. Want je zult er maar buiten staan! Waar buiten? Buiten de samenleving, waarin je mee mag praten, waarin je stem ’telt’. Ziet de mens dan niet, dat dezelfde mens door de massa op de ene dag wordt toegejuicht en de volgende dag even gemakkelijk en hard door dezelfde massa verguisd en gesmaad? Vandaar, dat er velen gewetenloos ieder naar de mond praten, al gelang het MIJ past en uitkomt. Het hier en nu telt en bepaalt, de eeuwigheid bestaat niet, noch in heerlijkheid, noch is afgrijzen.
GOD REGEERT, EEUWIG! Vergeet niet, geachte mens, u moet voor HEM staan en verantwoording afleggen. Waarover? Hoe uw leven in woord en daad en gedachte, in gezindheid, was en is, tegenover God, tegenover de naaste. En God oordeelt naar Zijn recht en gerechtigheid en waarheid, rechtvaardig, zonder aanzien van persoon! En Hij vergeet alle gepleegde en gedoogde ONbarmhartigheid beslist niet!
9 april 2014 wordt vervolgd